هر پگاه نو با یک نگاه نو 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 870)

〰〰〰〰〰〰〰〰〰
«خسته خاکستر»یا «دسته تبر»؟!

 

انسان ها چون «درختان جنگل»اند ،ولی با «حیاتی لَم یَزَل». 

انسان ها «می میرند» و درختان نیز «فناپذیرند»!

درختان را «می بُرّند» و انسان ها را به دیار دیگر «می بَرَند»!

اینان با «بُرش» و آنان با «میرش»!

چوب درختان گاه «عصایی پشتیبان» می شوند و چون «عیسایی مهربان»

خود، «شکست را می پذیرند»،ولی از «ناتوانان دست می گیرند» .

و برخی دیگر به جای گرفتن «دست بشر»،«دسته تبر» می شوند

و با کمک «تیغه سخت»،«ریشه درخت» را برمی آورند!

بعضی نیز «مرعوبِ عفریت» شده، «چوبِ کبریت» می شوند

و «بوستان را به آتش می کَشَند» و «دوستان را از عَطَش می کُشَند».

برخی نیز «تختِ تکیه گاه» می شوند و «تخته سیاه».

آن به پیران،«آسایش» می دهد و این به نونهالان،«آموزش»

ما نه «سختیم» و نه کم از «درختیم».

بیاییم اگر «کبریت» هم شدیم،«عفریت» نباشیم!

خود «در نار بسوزیم» ،ولی «نور بیفروزیم»!

اگر عصا شدیم،در برابر «طغیان ،عصای عصیان» شویم ،

ولی در برابر «شایان،عیسای شایگان».

 بیاییم به جای «تخت شاه»،«تخته سیاه» شویم

تا معلمان،مشقِ «سیمینه ماه» را بر «سینه سیاهِ» ما بنگارند

و «جذرِ ریشه» و «بذرِ اندیشه» را در آن بکارند! 

اگر باغبان «پیکرمان را بسوزد» و «اخگرمان را بیفروزد»،

  «خسته خاکستر»می شویم،ولی «دسته تبر»نمی شویم!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------------

لَم یَزَل: بی زوال، پاینده، جاودان

مرعوب: ترسیده،ترسانیده شده

عفریت: خبیث،موجود زشت و پلید،دیو،غول 

شایان: شایسته،سزاوار،لایق،درخور

شایگان: شایسته و سزاوار،لایق،درخور،هر چیز خوب و پسندیده و گرانمایه

جذر: بیخ،ریشه،اصل

اخگر: آتش،پاره آتش،تکه هیزم یا زغال افروخته 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: